ру́жавыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. ру́жавыя
Р. ру́жавых
Д. ру́жавым
В. ру́жавыя
Т. ру́жавымі
М. ру́жавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ру́жавыя сущ., мн., бот. ро́зовые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́жавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́жавы ру́жавая ру́жавае ру́жавыя
Р. ру́жавага ру́жавай
ру́жавае		 ру́жавага ру́жавых
Д. ру́жаваму ру́жавай ру́жаваму ру́жавым
В. ру́жавы (неадуш.)
ру́жавага (адуш.)		 ру́жавую ру́жавае ру́жавыя (неадуш.)
ру́жавых (адуш.)
Т. ру́жавым ру́жавай
ру́жаваю		 ру́жавым ру́жавымі
М. ру́жавым ру́жавай ру́жавым ру́жавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ро́зовые мн., сущ., бот. ру́жавыя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́жавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ружы. Ружавы ліст. // Прыгатаваны з руж. Ружавае варэнне. // Атрыманы з ружы. Ружавы алей.

2. у знач. наз. ру́жавыя, ‑ых. Тое, што і ружакветныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушы́цца, ‑шыцца; незак.

Быць, здавацца пушыстым. Раніцы ўставалі ружавыя, з ружовым снегам і ружовым інеем, якога багата пушылася на сценах, у падстрэшшах. Мележ. Пахне цёртым лёнам: на скрыні расчасаная на жалезным грабянцы з вялізнымі зубамі пушыцца кудзеля. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)