ру́дны гл. руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ру́дны ру́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руды. Рудныя багацці. // Які мае ў сабе руду. Рудныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руда́, -ы́, ДМ рудзе́, мн. ру́ды, руд, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

Жалезная р.

|| прым. ру́дны, -ая, -ае.

Рудныя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ру́дный ру́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рудня́нскі (к ру́дны) рудня́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)