ру́дны гл. руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ру́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́дны ру́дная ру́днае ру́дныя
Р. ру́днага ру́днай
ру́днае		 ру́днага ру́дных
Д. ру́днаму ру́днай ру́днаму ру́дным
В. ру́дны (неадуш.)
ру́днага (адуш.)		 ру́дную ру́днае ру́дныя (неадуш.)
ру́дных (адуш.)
Т. ру́дным ру́днай
ру́днаю		 ру́дным ру́днымі
М. ру́дным ру́днай ру́дным ру́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ру́дны ру́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руды. Рудныя багацці. // Які мае ў сабе руду. Рудныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рудны

т. 13, с. 430

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ру́дны горн. Erz-; érzhaltig (які ўтрымлівае руду);

ру́дная жы́ла Érzgang m -(e)s, -gänge;

ру́дны басе́йн Érzgebiet n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

руда́, -ы́, ДМ рудзе́, мн. ру́ды, руд, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

Жалезная р.

|| прым. ру́дны, -ая, -ае.

Рудныя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рудны пояс 9/168

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рудны Алтай

т. 13, с. 430

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нікапальскі марганцава-рудны басейн

т. 11, с. 336

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)