рубі́навы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рубі́навы рубі́навая рубі́навае рубі́навыя
Р. рубі́навага рубі́навай
рубі́навае		 рубі́навага рубі́навых
Д. рубі́наваму рубі́навай рубі́наваму рубі́навым
В. рубі́навы (неадуш.)
рубі́навага (адуш.)		 рубі́навую рубі́навае рубі́навыя (неадуш.)
рубі́навых (адуш.)
Т. рубі́навым рубі́навай
рубі́наваю		 рубі́навым рубі́навымі
М. рубі́навым рубі́навай рубі́навым рубі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рубі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рубі́навы рубі́навая рубі́навае рубі́навыя
Р. рубі́навага рубі́навай
рубі́навае		 рубі́навага рубі́навых
Д. рубі́наваму рубі́навай рубі́наваму рубі́навым
В. рубі́навы (неадуш.)
рубі́навага (адуш.)		 рубі́навую рубі́навае рубі́навыя (неадуш.)
рубі́навых (адуш.)
Т. рубі́навым рубі́навай
рубі́наваю		 рубі́навым рубі́навымі
М. рубі́навым рубі́навай рубі́навым рубі́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рубі́навы руби́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рубі́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рубіну. // Зроблены з рубіну. Рубінавыя зоркі.

2. Чырвонага колеру, як рубін. Усюды звісалі цяжкія гронкі рабін, рубінавыя чапцы каліны, з якіх, здавалася, вось-вось пырсне церпкі сок... Паслядовіч. Помніш вечар з рубінавай дзіўнай зарой, ружавелі далёкія далі? Кляшторны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубі́н, -у, м.

Каштоўны камень чырвонага колеру.

|| прым. рубі́навы, -ая, -ае.

Р. колер (чырвоны). Р. пярсцёнак (з рубінам).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руби́новый рубі́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шнуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шнураваць.

2. Р мн. ‑ровак. Шнур або шнурок на якім‑н. адзенні і пад., пэўным чынам размешчаны, працягнуты, а таксама прашнураванае месца. Скрозь слой бруду на блясе цьмяна віднеўся малюнак: бліскучы бот, а побач — чаравік без шнуровак. Карпюк. Шнуроўка колеру зары, Пагляд, што бляск рубінавы, І сарафан агнём гарыць, Каралі — арабініны. Ляпёшкін. // Уст. Частка жаночай сукенкі, якая сцягваецца шнурком; гарсэт. Мураўёўна нізка звесіла галоўку, Бо занадта зацягнулася ў шнуроўку. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)