рубча́сты, -ая, -ае.

3 рубцамі¹ (у 1 і 2 знач.); з кантамі, кантовы.

Рубчастая шклянка.

Рубчастая тканіна.

|| наз. рубча́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рубча́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рубча́сты рубча́стая рубча́стае рубча́стыя
Р. рубча́стага рубча́стай
рубча́стае		 рубча́стага рубча́стых
Д. рубча́стаму рубча́стай рубча́стаму рубча́стым
В. рубча́сты (неадуш.)
рубча́стага (адуш.)		 рубча́стую рубча́стае рубча́стыя (неадуш.)
рубча́стых (адуш.)
Т. рубча́стым рубча́стай
рубча́стаю		 рубча́стым рубча́стымі
М. рубча́стым рубча́стай рубча́стым рубча́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рубча́сты ру́бчатый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рубча́сты, ‑ая, ‑ае.

1. З рубцамі ​1 (у 1 знач.). З кішэні штаноў выглядала драўляная, рубчастая ручка вялікага рэвальвера. Самуйлёнак. // З кантамі; кантовы. Рубчастая шклянка.

2. Пакрыты рубцамі ​1 (у 2 знач.). І толькі цяпер Віця ўбачыў, што ў новенькага кароткія, крыху ніжэй локцяў рукавы, а замест кісцяў рук з рукавоў вытыркаюцца рубчастыя чырванаватыя куксы. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́бчатый рубча́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)