Ру́ба

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ру́ба
Р. Ру́бы
Д. Ру́бе
В. Ру́бу
Т. Ру́бай
Ру́баю
М. Ру́бе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ру́ба г.п. Ру́ба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́бовский (от Ру́ба) ру́баўскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ру́б ру́бы
Р. ру́ба ру́баў
Д. ру́бу ру́бам
В. ру́б ру́бы
Т. ру́бам ру́бамі
М. ру́бе ру́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ру́бы толькі мн. л., экспр. ’добрае, святочнае адзенне’ (драг., З нар. сл.), параўн. ст.-бел. роубие альбо хоусты (XV ст., Карскі 2-3, 23). Рус. руб, ру́ба ’грубае адзенне, лахманы’, н.-луж. rub ’адзенне, саван’, серб.-харв. ру̏ба ’адзенне’, балг. ру́ба ’тс’. Усходне- і заходнеславянскія словы традыцыйна ўзводзяць да прасл. *rǫbъ, rǫbiti (Фасмер, 3, 510; Чарных, 2, 125), гл. руб. Балгарскае слова лічаць запазычаннем праз тур. ruba ’адзенне’ з іт. roba ’тс’, якое са ст.-в.-ням. і ст.-н.-ням. roub ’здабыча’, ням. Raub ’грабеж’. Адтуль жа і серб.-харв. ру̏ба ’адзенне’, рум. rubă ’лахман’, алб. rub ’ручнік’ (БЕР, 6, 331–332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руб, ‑а, м.

Вузкі край або вузкі бок якога‑н. прадмета. Надарваны голас адбіваўся болем у .. [Лібіным] горле, дранцвелі ногі ад доўгае стойкі, прыціснутай да вострага руба грузавіковай сценкі. Гартны. — Вы-ка-най-це, кажу, гэтыя планы, — дробненька стукаў Гаруноў рубам далоні па трыбуне, — .. хопіць дзяржаве і на працадзень. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лог м.

1. (овраг) лог, род. ло́гу м.; яр, род. я́ра м.;

2. (залежь) обл. абло́га, -гі ж.;

3. стр. руб, род. ру́ба м.;

кла́дка ло́гом кла́дка ру́бам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ложо́к м.

1. (уменьш.-ласк. к лог) лажо́к, -жка́ м., нізі́нка, -кі ж.;

2. архит. жалабо́к, -бка́ м.; (каннелюра) канелю́ра, -ры ж.;

3. стр. руб, род. ру́ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ребро́ ср.

1. анат. рабро́, -ра́ ср., разг. рабры́на, -ны ж.;

2. мат. рабро́, -ра́ ср.;

3. (ящика, бруса, доски и т. п.) кант, род. ка́нта м., руб, род. ру́ба м.;

◊

поста́вить вопро́с ребро́м паста́віць пыта́нне ру́бам;

пересчита́ть рёбра пералічы́ць рэ́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)