Ро́шчы: жарт. ро́шчый‑су́шчый ’існы, святы’ (мсцісл., Юрч. Вытв.). Не зусім ясна. Відаць, да расці, рошчы ’які вырас’ і існуе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́шча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ро́шча
Р. Ро́шчы
Д. Ро́шчы
В. Ро́шчу
Т. Ро́шчай
Ро́шчаю
М. Ро́шчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)