ро́зница торг. ро́зніца, -цы ж.;

продава́ть в ро́зницу прадава́ць у ро́зніцу (разг. ураздро́б);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́зніца 1, розьніца ’непадабенства, адрозненне ў чым-небудзь’, ’велічыня, сума, якая з’яўляецца рознасцю паміж дзвюма велічынямі, сумамі’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Бяльк., Касп., Байк. і Некр., ТС). Укр. різни́ця, рус. ра́зница (ц.-славянізм), польск. różnica ’адрозненне’, чэш. různice ’разлад, спрэчка’, ст.-польск. różnica ’тс’, ст.-рус. розница ’спрэчка, нязгода’ (XVII ст.). Да розны (гл.).

Ро́зніца 2 ’продаж паштучна або невялікімі колькаснаму (ТСБМ). З рус. розница ’тс’ < ст.-рус. розница ’тс’ (1407 г.). Сюды ж рознічны ’звязаны з гандлем у розніцу’ (ТСБМ). Параўн. ураздроб (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́зніца I ж. ра́зница, разли́чие ср.

ро́зніца II ж., торг. ро́зница;

прадава́ць у ~цу — продава́ть в ро́зницу;

◊ о́птам і ў ро́зніцу — о́птом и в ро́зницу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)