родно́й ро́дны;

родно́й язы́к ро́дная мо́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́дны I

1. (находящийся в прямом родстве) родно́й;

р. ба́цькародно́й оте́ц;

~ная дачка́ — родна́я дочь;

2. (по месту рождения, по духу, унаследованный) родно́й, роди́мый;

р. крайродно́й (роди́мый) край;

~ная зямля́ — родна́я (роди́мая) земля́;

р. го́радродно́й (роди́мый) го́род;

~ная мо́вародно́й язы́к;

3. (дорогой, близкий) родно́й;

~ная шко́ла — родна́я шко́ла;

4. см. ро́днасны;

р. кутродно́й уголо́к

ро́дны II: р. склон грам. роди́тельный паде́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэ́ўны разг. ро́дственный, родно́й по кро́ви, кро́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Радны́ ’родны’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. ро́дны. Пераход націску адбыўся пад уплывам аднакарэннага рус. родно́й ’родны’ ці ў выніку характэрнага для паўночна-заходняй зоны беларускіх гаворак зруху націску, параўн. куры́ца ’курыца’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́дны ’які знаходзіцца ў кроўнай роднасці па прамой лініі’, ’звязаны з месцам нараджэння (пра горад, вёску)’, ’дарагі, блізкі сэрцу’ (ТСБМ, Гарэц., Нас., Шат., Стан., Байк. і Некр., Растарг., ТС, Сл. ПЗБ; слуц., Жыв. НС), ’айчынны’ (Байк. і Некр.), родный ’родны’ (Бяльк.). Укр. рі́дний, рус. родно́й, ро́дный ’тс’, польск. rodny толькі ў словазлучэнні narządy rodne ’палавыя органы’; н.-луж. rodny ’родны па крыві’, ’які датычыць паходжання’, чэш., славац. rodný ’родны’, славен. rôden, серб. ро̏дан і харв. rȍdan ’родны (месца нараджэння, родная старонка)’, макед. роден, балг. рождѐн ’родны’. Прасл. *ordьnъ. Да род1 (гл.). Сюды ж ро́дныя ’сваякі’, ро́днасны ’звязаны агульным паходжаннем’, ро́днасць ’блізкасць, падабенства’ (ТСБМ, ЛА, 3), радню́сенькі ’самы родны’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кро́вля ж.

1. дах, род. да́ху м., страха́, -хі́ ж. (преимущественно о соломенной);

под одно́й кро́влей пад адно́й страхо́й;

под родно́й кро́влей пад ро́днай страхо́й;

2. (материал для крыши)а́хавае) крыццё (пакрыццё).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старо́нка ж.

1. прям., перен. страни́ца;

на ~ках кні́гі — на страни́цах кни́ги;

~кі гісто́рыі — страни́цы исто́рии;

2. уменьш.-ласк. (местность, страна) сторона́, край м., сторо́нка;

ро́дная с. — родна́я сторона́ (сторо́нка), родно́й край

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

красава́цца несов.

1. в разн. знач. красова́ться;

на рагу́ ву́ліцы ~су́ецца но́вы тэа́тр — на углу́ у́лицы красу́ется но́вый теа́тр;

к. пе́рад кім-не́будзь — красова́ться пе́ред ке́м-л.;

2. жить сча́стли́во;

красу́йся, мой ро́дны край — живи́ сча́стли́во, мой родно́й край

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кут (род. кута́) м., в разн. знач. у́гол;

у куце́ пако́я — в углу́ ко́мнаты;

мець свой к. — име́ть свой у́гол;

здава́ць (найма́ць) к. — сдава́ть (снима́ть) у́гол;

глухі́ к. — глухо́й у́гол;

ро́дны к.родно́й уголо́к;

загна́ць у к. — загна́ть в у́гол;

сядзе́ць на куце́ — сиде́ть в кра́сном углу́ (на почётном ме́сте);

калі́ худ, не лезь на к.посл. знай сверчо́к свой шесто́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старана́ ж., в разн. знач. сторона́; (обширная территория — ещё) край м.;

з ро́днай ~ны́ — из родно́й стороны́, из родно́го кра́я;

партыза́нская с. — партиза́нская сторона́, партиза́нский край;

спрэ́чкі ~ро́н у судзе́ — пре́ния сторо́н в суде́;

сто́раны прамавуго́льніка — сто́роны прямоуго́льника;

даве́дацца ~но́й — разузна́ть стороно́й;

на ~не — на стороне́;

мая́ (яго́, яе́ і пад.) спра́ва — с. — моё (его́, её и т.п.) де́ло — сторона́;

на ~ну́ — на́ сторону

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)