родни́к м., прям., перен. крыні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
родничо́кII м., уменьш. (к родни́к) крыні́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ключIII м. (источник, родник) крыні́ца, -цы ж.;
◊
бить ключо́м біць крыні́цай;
кипе́ть ключо́м кіпе́ць, вірава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Радо́вішча ’месца нараджэння карысных выкапняў’ (ТСБМ), радо́вішчы ’нетры’ (Сцяшк. Сл.). Уведзена ў літаратурную мову стваральнікамі БелСЭ (Каўрус, Мова народа, мова пісьменніка, Мн., 1989, 230) як калька рус. месторождение ’тс’; аўтарства прыпісваецца Я. Казеку (Полымя, 1997, 12, 2000; Роднае слова, 1995, 1, 11). Параўн. аднак укр. родови́ще ’тс’, што побач з рус. родни́к ’крыніца’ сведчыць аб прадаўніх уяўленнях пра нараджэнне (корань род‑) усяго існага (Німчук, Давньорус., 14).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крыні́ца ж.
1. ключ м., родни́к м., исто́чник м.;
2. в др. знач. исто́чник м.;
к. дабрабы́ту — исто́чник благосостоя́ния;
літарату́рныя ~цы — литерату́рные исто́чники;
гэ́тыя зве́сткі з надзе́йных ~ц — э́ти све́дения из надёжных исто́чников;
◊ жыва́я к. — живо́й исто́чник;
біць ~цай — бить ключо́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)