ро́вар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ро́вар ро́вары
Р. ро́вара ро́вараў
Д. ро́вару ро́варам
В. ро́вар ро́вары
Т. ро́варам ро́варамі
М. ро́вары ро́варах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ро́вар м. велосипе́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́вар, ‑а, м.

Абл. Веласіпед. Прывёз хлапец на ровары Курэй і мёду збан. Барадулін.

[Англ. rower.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́вар, ро́вэр, ро́выр, ро́вер ’веласіпед’ (ТСБМ, Сцяшк., Сцяшк. Сл., Сцяц.; лун., свісл., Шатал.; Скарбы, Сл. Брэс., Мат. Гом.; карэліц., гродз., З нар. сл.; беласт., Жыв. НС.; зах.-бел., ЛА, 2). Праз польск. rower ’тс’ з англ. rover ’вандроўнік’, ’бадзяга, валацуга’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

двухко́лы, -ая, -ае.

На двух колах.

Дзіцячы д. ровар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

велосипе́д веласіпе́д, -да м.; ро́вар, -ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́вал ’веласіпед’ (докш., Сл. ПЗБ; докш., ЛА, 2) — у выніку распадабнення p…р > р…л. Да ровар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)