ржано́й жы́тні, аржаны́;

ржано́й хлеб жы́тні (аржаны́) хлеб;

ржана́я мука́ жы́тняя (аржана́я) мука́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пшени́чно-ржано́й пшані́чна-аржаны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ржаны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ржаны́ ржана́я ржано́е ржаны́я
Р. ржано́га ржано́й
ржано́е		 ржано́га ржаны́х
Д. ржано́му ржано́й ржано́му ржаны́м
В. ржаны́ (неадуш.)
ржано́га (адуш.)		 ржану́ю ржано́е ржаны́я (неадуш.)
ржаны́х (адуш.)
Т. ржаны́м ржано́й
ржано́ю		 ржаны́м ржаны́мі
М. ржаны́м ржано́й ржаны́м ржаны́х

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жы́тні ржано́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пшані́чна-аржаны́ пшени́чно-ржано́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жи́тный обл. жы́тні; (ржаной) аржаны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аржаны́ ржано́й;

◊ ~на́я ка́ша сама́ сябе́ хва́ліць — посл. ржана́я ка́ша сама́ себя́ хва́лит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ржаны́, аржаны́, іржаны ’іржаны, жытні’ (ТСБМ, ТС, ЛА, 4), навагр. і ро́жны; укр. іржани́й, рус. ржано́й, н.-луж. ržyny, в.-луж. ržanu, славац. ražný, славен. ržén, серб. ра̏жан, ра̏жен і харв. rȁžem, ražan, ražńi, балг. ръ̀жен. Прасл. *rъž‑ьnъ(jь), а для ўсх.-слав. *rъž‑anъ(jь). Да іржа 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бала́буха ’булачка з начынкай’ (Жд.) > бала́буш(к)а, балайбу́шка ’хлеб з аржанога або пшанічнага цеста’ (Нас.), бала́бушка ’булачка з пшанічнай або ржаной мукі’ (Вешт.). Укр. бала́буха, бала́бух ’булачка’ (таксама ’гуз; камяк’), рус. бала́буш(к)а, бала́бышка і г. д. Магчыма, да асновы *bal‑, *bаla‑, якая часта ўжываецца ў слав. мовах для абазначэння круглых прадметаў. Паходжанне гэтай асновы няяснае. Можа, гукапераймальнае (як у *bala‑, гл. бала́каць). Другая частка слова, магчыма, да бух‑ (= слав. bux‑nǫti ’пухнуць, павялічвацца’). Параўн. і польск. дыял. bałabuch. Рудніцкі (60) таксама лічыць усю групу слоў цёмнай па паходжанню.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)