ре́вность

1. рэ́ўнасць, -ці ж.;

2. (старательность) книжн., уст. стара́ннасць, -ці ж., руплі́васць, -ці ж.;

3. книжн., уст. (зависть) за́йздрасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэ́ўнасць ж. ре́вность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэ́ўнасць ’пачуццё сумнення ў чыёй-небудзь вернасці’ (ТСБМ), рэ́ўносць ’рэўнасць, зайздрасць, цяга’ (ТС). Укр. ревнощі, ревність, рус. ревность, серб. і харв. ре́вно̑ст ’старанне’, балг. ревност ’рэўнасць’. Прасл. *rьvьnostь вытворнае ад *rьvьnь (БЕР, 6, 200). Гл. раўнівы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

параўнава́ць I сов.

1. (сделать что-л. ровным, гладким) сровня́ть, подровня́ть;

2. (сделать равным, одинаковым) уравня́ть;

п. канцы́ вяро́вак — уровня́ть концы́ верёвок;

3. (сопоставить) сравни́ть

параўнава́ць II сов. (проявить ревность) поревнова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбудзі́ць сов.

1. разбуди́ть, подня́ть;

у. чалаве́ка — разбуди́ть (подня́ть) челове́ка;

2. (предложить на обсуждение, решение и т.п.) возбуди́ть;

у. спра́ву аб скасава́нні шлю́бу — возбуди́ть де́ло о расторже́нии бра́ка;

3. (привести в состояние нервного подъёма) возбуди́ть; взвинти́ть;

у. не́рвы — взвинти́ть не́рвы;

4. вы́звать, возбуди́ть (чувства, мысли и т.п.);

у. апеты́т — вы́звать аппети́т;

у. рэ́ўнасць — возбуди́ть ре́вность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)