раўня́, -і́, ж. (разм.).
Чалавек, роўны другому па якіх-н. прыкметах (узрост, сацыяльнае становішча, веды і пад.).
Ён табе не р.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раўня́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
раўня́ |
| Р. |
раўні́ |
| Д. |
раўні́ |
| В. |
раўню́ |
| Т. |
раўнёй
раўнёю |
| М. |
раўні́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раўня́
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
раўня́ |
| Р. |
раўні́ |
| Д. |
раўні́ |
| В. |
раўню́ |
| Т. |
раўнёй
раўнёю |
| М. |
раўні́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раўня́, -ні́ м. и ж., разг. ро́вня; ровня́;
◊ не раўня́ — не чета́; не ро́вня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раўня́, ‑і, ж.
Разм. (часцей з адмоўем). Чалавек, роўны другому па якіх‑н. прыкметах (па ўзросту, па сацыяльнаму становішчу, па ведах і пад.). Хоць Зубок быў і старэйшы за нас, а трымаўся, як наша раўня. І мы любілі Косцю за гэта. Вітка. [Кацярына:] Да мяне сватаюцца людзі — не табе раўня. Крапіва. — Мяне лёд не вытрымае, — апраўдваўся Міхась. — Я цяжкі. Не раўня табе. Хомчанка. / у знач. зб. Аднагодкі. У гарачыні вялікага клопату мінала жыццё ў мяне і ў мае раўці, у нас не было часу заўважаць, што яно мінае. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́вня́ разг. раўня́, -ні́ м. и ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́ўня, ‑і, ж.
Разм. Тое, што і раўня. — На ліха мне яго каханне, ён мне бацькам, можа быць, а не мужам. Няхай шукае сабе роўні. Сабаленка. [Грабок:] — Новыя дамы ставім не раўня згарэўшым. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чета́ па́ра, -ры ж.;
◊
не чета́ не раўня́, (не пара) не па́ра;
не тебе́ чета́ не табе́ раўня́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ро́ўніца, -ы, ж.
1. Пасма валакна, злёгку скручаная, якая ідзе на выраб пражы (спец.).
2. Тое, што і раўня (разм.).
Ёй няма роўніцы ў танцах.
|| прым. ро́ўнічны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ро́вень 1 ’ватэрпас, грунтвага’ (ТСБМ, Бяльк., Байк. і Некр.), аформілася пад уплывам рус. у́ровень ’тс’. Да роўны (гл.).
Ро́вень 2 ’раўня’ (ТС). Гл. раўняць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)