раўнава́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раўнава́жны раўнава́жная раўнава́жнае раўнава́жныя
Р. раўнава́жнага раўнава́жнай
раўнава́жнае		 раўнава́жнага раўнава́жных
Д. раўнава́жнаму раўнава́жнай раўнава́жнаму раўнава́жным
В. раўнава́жны (неадуш.)
раўнава́жнага (адуш.)		 раўнава́жную раўнава́жнае раўнава́жныя (неадуш.)
раўнава́жных (адуш.)
Т. раўнава́жным раўнава́жнай
раўнава́жнаю		 раўнава́жным раўнава́жнымі
М. раўнава́жным раўнава́жнай раўнава́жным раўнава́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раўнава́жны физ. равнове́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўнава́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раўнавагі, знаходзіцца ў раўнавазе (у 1 знач.). Раўнаважнае становішча цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўнава́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. Стан спакою, у якім знаходзіцца цела пад уздзеяннем роўных, процілегла накіраваных сіл.

Устойлівая р.

2. Устойлівае становішча, устойлівасць.

Страціць раўнавагу.

3. перан. Устойлівыя суадносіны паміж чым-н.

Экалагічная р.

4. перан. Стан спакою, ураўнаважанасці, нармальны стан духоўнага і маральнага жыцця.

Вывесці з раўнавагі.

|| прым. раўнава́жны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

равнове́сный раўнава́жны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раўна... (гл. роўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «роўна...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: раўнабокі, раўнаважны, раўнадзейны, раўназначны, раўнапраўны, раўнасільны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)