рашу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рашу́чы рашу́чая рашу́чае рашу́чыя
Р. рашу́чага рашу́чай
рашу́чае		 рашу́чага рашу́чых
Д. рашу́чаму рашу́чай рашу́чаму рашу́чым
В. рашу́чы (неадуш.)
рашу́чага (адуш.)		 рашу́чую рашу́чае рашу́чыя (неадуш.)
рашу́чых (адуш.)
Т. рашу́чым рашу́чай
рашу́чаю		 рашу́чым рашу́чымі
М. рашу́чым рашу́чай рашу́чым рашу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рашу́чы, -ая, -ае.

1. Цвёрды ва ўчынках, без хістанняў.

Р. чалавек.

2. Які не дапускае пярэчанняў, цвёрды.

Р. адказ.

Рашучыя меры.

3. Найбольш важны, які вызначае далейшы ход, развіццё чаго-н.

Р. момант.

|| наз. рашу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рашу́чы в разн. знач. реши́тельный;

р. чалаве́к — реши́тельный челове́к;

р. мо́мант — реши́тельный моме́нт;

~чыя ме́ры — реши́тельные ме́ры;

р. крок — реши́тельный шаг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рашу́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прымае рашэнні смела, без хістанняў і не спыняецца перад цяжкасцямі ў іх выкананні. Перад Юркам і зараз, як жывы, стаяў смелы, рашучы, вынаходлівы і справядлівы капітан Немо. Курто. Чалавек Мікалай, хоць і пісьменны, але не надта рашучы, таксама не надта бывалы на свеце, ды яшчэ натуру мае спакойную. Чорны. // Дзейсны, моцны або энергічны. Рашучыя меры.

2. Канчатковы, пэўны, які ўяўляе сабой рашэнне. Затрымцела Ганна, пачуўшы рашучую пастанову Петруся. Нікановіч. // Які не дапускае пярэчанняў, цвёрды, катэгарычны. Рашучая прапанова. Рашучае асуджэнне. □ Жэнька .. кінуў у цемру рашучы загад: — Серада, устань! Падыйдзі сюды. Брыль. // Які выяўляе непахіснасць у выкананні прынятых рашэнняў. Рашучы выгляд. Рашучы жэст. Рашучы твар.

3. Найбольш важны, які вызначае далейшы ход, развіццё чаго‑н.; рашаючы. Пеця быў упэўнены, што гэты бой будзе адным з самых рашучых і жорсткіх баёў, у якіх толькі [Бумажкова] спадзяваліся як на чалавека, які ў рашучы момант дасць верную параду. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баяві́ты, -ая, -ае.

Рашучы, настойлівы ў дзеяннях.

|| наз. баяві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адва́жны, -ая, -ае.

Смелы, рашучы.

А. баец.

|| наз. адва́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

реши́тельный

1. рашу́чы;

реши́тельный челове́к рашу́чы чалаве́к;

2. (окончательный) канчатко́вы;

реши́тельный отве́т канчатко́вы адка́з;

3. (решающий) рашу́чы, раша́ючы;

реши́тельный моме́нт рашу́чы мо́мант;

4. (несомненный) бясспрэ́чны; несумне́нны; сапра́ўдны;

реши́тельный тала́нт бясспрэ́чны (сапра́ўдны) та́лент.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рашу́часць, -і, ж.

1. гл. рашучы.

2. Смеласць, гатоўнасць прыняць і ажыццявіць сваё рашэнне.

Праявіць р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радыка́льны, -ая, -ае.

Які прытрымліваецца крайніх поглядаў; найбольш дзейсны, рашучы.

Радыкальная партыя.

Радыкальныя меры.

|| наз. радыка́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Стано́ўчы ‘дадатны’, ‘які заслугоўвае адабрэння’ (ТСБМ), ‘рашучы’ (Ласт.). Польск. stanowczy ‘рашучы, катэгарычны’ < stanowić ‘станавіць’. Беларускае, відаць, з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)