раху́нак

‘дакумент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раху́нак раху́нкі
Р. раху́нка раху́нкаў
Д. раху́нку раху́нкам
В. раху́нак раху́нкі
Т. раху́нкам раху́нкамі
М. раху́нку раху́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раху́нак

‘фінансавыя аперацыі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раху́нак раху́нкі
Р. раху́нку раху́нкаў
Д. раху́нку раху́нкам
В. раху́нак раху́нкі
Т. раху́нкам раху́нкамі
М. раху́нку раху́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карт-раху́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карт-раху́нак карт-раху́нкі
Р. карт-раху́нку карт-раху́нкаў
Д. карт-раху́нку карт-раху́нкам
В. карт-раху́нак карт-раху́нкі
Т. карт-раху́нкам карт-раху́нкамі
М. карт-раху́нку карт-раху́нках

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

назакрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Закрыць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Назакрываць рахункаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звядзе́нне ср. сведе́ние;

з. раху́нкаў — сведе́ние счётов;

з. нагі́ — сведе́ние ноги́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лагафет ’статс-сакратар’ (Гарб.), ст.-бел. локгофеть ’пісара ст.-польск. logofet с.-грэч. λογοθέτης ’кантралёр рахункаў’ (Булыка, Запазыч., 190).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разнесе́ние разнясе́нне, -ння ср.;

разнесе́ние счето́в по кни́гам разнясе́нне раху́нкаў па кні́гах;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гро́сбух, ‑а, м.

Бухгалтарская кніга, якая дае зводку ўсіх рахункаў і прыродна-расходных аперацый. Былі членскія ўзносы, якія акуратна запісваліся ў вялікія гросбухі і рэгістраваліся ў адпаведных інстанцыях. Лынькоў.

[Ням. Grossbuch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэ́пт, ‑у, М ‑пце, м.

Спец.

1. Згода ўступіць у дагавор на прапанаваных умовах.

2. Форма безнаяўнага разліку між арганізацыямі сацыялістычнай гаспадаркі, а таксама згода на аплату грашовых дакументаў (рахункаў, чэкаў, вэксаляў).

[Ад лац. acceptus — прыняты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наменклату́ра, ‑ы, ж.

1. Пералік, сукупнасць назваў, тэрмінаў, якія ўжываюцца ў якой‑н. галіне навукі, вытворчасці і пад. Хімічная наменклатура. Наменклатура вырабаў. Наменклатура запасных частак.

2. Пералік бухгалтарскіх рахункаў. Старшы бухгалтар зробіць абаротны, пасля сальдав[ан]ы баланс, прыложыць да яго калькуляцыі і формы, патрэбныя па наменклатуры — і справаздача гатова. Скрыган.

3. Спіс кадравых пасад, якія зацвярджаюцца вышэйшай арганізацыяй.

[Лац. nomenclatura — пералік, спіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)