ра́тушны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́тушны ра́тушная ра́тушнае ра́тушныя
Р. ра́тушнага ра́тушнай
ра́тушнае		 ра́тушнага ра́тушных
Д. ра́тушнаму ра́тушнай ра́тушнаму ра́тушным
В. ра́тушны (неадуш.)
ра́тушнага (адуш.)		 ра́тушную ра́тушнае ра́тушныя (неадуш.)
ра́тушных (адуш.)
Т. ра́тушным ра́тушнай
ра́тушнаю		 ра́тушным ра́тушнымі
М. ра́тушным ра́тушнай ра́тушным ра́тушных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́туша, -ы, мн. -ы, -туш, ж.

У некаторых еўрапейскіх краінах: орган гарадскога самакіравання, а таксама будынак, дзе ён размяшчаецца.

Гарадская р.

|| прым. ра́тушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)