ратаўні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ратаўні́ца ратаўні́цы
Р. ратаўні́цы ратаўні́ц
Д. ратаўні́цы ратаўні́цам
В. ратаўні́цу ратаўні́ц
Т. ратаўні́цай
ратаўні́цаю		 ратаўні́цамі
М. ратаўні́цы ратаўні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ратаўні́ца ж. спаса́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ратаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і ратавальнік.

|| ж. ратаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

избави́тельница збаві́целька, -кі ж.; ратаўні́ца, -цы ж.; вызвалі́цельніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)