расчапле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. расчапле́нне
Р. расчапле́ння
Д. расчапле́нню
В. расчапле́нне
Т. расчапле́ннем
М. расчапле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расчапле́нне ср. расцепле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расчапляць — расчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

Раз’яднаць (счэпленае).

Р. вагоны.

|| незак. расчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расчэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж. і расчапле́нне, -я, н. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчапі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чэ́піцца; зак.

Раз’яднацца (пра што-н. счэпленае).

Вагоны расчапіліся.

|| незак. расчэ́плівацца, -аецца.

|| наз. расчапле́нне, -я, н. і расчэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыверге́нцыя, ‑і, ж.

Спец. Разыходжанне, расчапленне.

[Ад лац. divergium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцепле́ние (действие) расчапле́нне, -ння ср.; неоконч. расчэ́пліванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)