назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Расцяро́б Расцяро́баў |
|
| Расцяро́бам | |
| Расцяро́бамі | |
| Расцяро́бах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Расцяро́б Расцяро́баў |
|
| Расцяро́бам | |
| Расцяро́бамі | |
| Расцяро́бах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
расцяро́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| расцяро́б | ||
| расцяро́бу | расцяро́баў | |
| расцяро́бу | расцяро́бам | |
| расцяро́б | ||
| расцяро́бам | расцяро́бамі | |
| расцяро́бе | расцяро́бах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чаро́цісты, ‑ая, ‑ае.
Парослы чаротам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расцяро́б, ‑у,
1.
2. Месца, дзе расцерабілі лес, кусты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
друк 1, ‑у,
1. Працэс вырабу друкаванай прадукцыі; друкаванне.
2. Друкаваныя літары, друкаваны тэкст; знешні выгляд, памер друкаванага тэксту.
3. Галіна вытворчасці, якая вырабляе друкаваную прадукцыю; выдавецкая і друкарская справа.
4. Тое, што надрукавана, сукупнасць надрукаваных твораў.
•••
[Ням. Druck.]
друк 2, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)