раствары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., што.

Прымусіць растварыцца.

Р. цукар у вадзе.

|| незак. раствара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. растварэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раствары́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раствару́ раство́рым
2-я ас. раство́рыш раство́рыце
3-я ас. раство́рыць раство́раць
Прошлы час
м. раствары́ў раствары́лі
ж. раствары́ла
н. раствары́ла
Загадны лад
2-я ас. раствары́ раствары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час раствары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раствары́ць сов., хим. раствори́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раствары́ць, ‑твару, ‑творыш, ‑творыць; зак., што.

Прымусіць растварыцца. Растварыць соль у вадзе. // перан. Прымусіць зліцца з чым‑н., зрабіць незаўважаным сярод каго, чаго‑н.; паглынуць. Перад наступленнем карнікаў быў мой загад: жанчын, дзяцей, хворых рассяліць у вёсках, растварыць у насельніцтве. Шамякін. На дварэ сцямнела, прыцемкі скралі, растварылі абрысы дамоў, прадметаў, людзей. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раствара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да растварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раство́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад растварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассмакта́ць, -макчу́, -мо́кчаш, -мо́кча; -макчы́; -макта́ны; зак., што (разм.).

1. Прымусіць знікнуць, разысціся (пра пухліну і пад.).

2. Смокчучы, растварыць.

Р. драбок цукру.

|| незак. рассмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. рассмо́ктванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

растварэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раствараць — растварыць і растварацца — растварыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысацыява́ць

‘растварыць (раствараць), распусціць (распускаць) што-небудзь; растварыцца (растварацца), распусціцца (распускацца)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дысацыю́ю дысацыю́ем
2-я ас. дысацыю́еш дысацыю́еце
3-я ас. дысацыю́е дысацыю́юць
Прошлы час
м. дысацыява́ў дысацыява́лі
ж. дысацыява́ла
н. дысацыява́ла
Загадны лад
2-я ас. дысацыю́й дысацыю́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дысацыю́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дысацыява́ць

‘растварыць (раствараць), распусціць (распускаць) што-небудзь; растварыцца (растварацца), распусціцца (распускацца)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дысацыю́ю дысацыю́ем
2-я ас. дысацыю́еш дысацыю́еце
3-я ас. дысацыю́е дысацыю́юць
Прошлы час
м. дысацыява́ў дысацыява́лі
ж. дысацыява́ла
н. дысацыява́ла
Загадны лад
2-я ас. дысацыю́й дысацыю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дысацыява́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)