расстыкава́цца, -ку́юся, -ку́ешся, -ку́ецца; -ку́йся; зак.

Правесці расстыкоўку, раз’яднацца.

|| незак. расстыко́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. расстыко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расстыкава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расстыку́юся расстыку́емся
2-я ас. расстыку́ешся расстыку́ецеся
3-я ас. расстыку́ецца расстыку́юцца
Прошлы час
м. расстыкава́ўся расстыкава́ліся
ж. расстыкава́лася
н. расстыкава́лася
Загадны лад
2-я ас. расстыку́йся расстыку́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час расстыкава́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расстыкава́цца сов. расстыкова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстыкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Правесці расстыкоўку, раз’яднацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстыкова́ться расстыкава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)