рассе́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рассе́чаны рассе́чаная рассе́чанае рассе́чаныя
Р. рассе́чанага рассе́чанай
рассе́чанае
рассе́чанага рассе́чаных
Д. рассе́чанаму рассе́чанай рассе́чанаму рассе́чаным
В. рассе́чаны (неадуш.)
рассе́чанага (адуш.)
рассе́чаную рассе́чанае рассе́чаныя (неадуш.)
рассе́чаных (адуш.)
Т. рассе́чаным рассе́чанай
рассе́чанаю
рассе́чаным рассе́чанымі
М. рассе́чаным рассе́чанай рассе́чаным рассе́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рассе́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рассе́чаны рассе́чаная рассе́чанае рассе́чаныя
Р. рассе́чанага рассе́чанай
рассе́чанае
рассе́чанага рассе́чаных
Д. рассе́чанаму рассе́чанай рассе́чанаму рассе́чаным
В. рассе́чаны (неадуш.)
рассе́чанага (адуш.)
рассе́чаную рассе́чанае рассе́чаныя (неадуш.)
рассе́чаных (адуш.)
Т. рассе́чаным рассе́чанай
рассе́чанаю
рассе́чаным рассе́чанымі
М. рассе́чаным рассе́чанай рассе́чаным рассе́чаных

Кароткая форма: рассе́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рассе́чаны рассечённый; разру́бленный; см. рассячы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассе́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад рассячы, рассекчы.

2. у знач. прым. З ранай, нанесенай чым‑н. вострым; з рубцом ад такой раны. Ад усяго перажытага за гэты дзень у мяне ўсё яшчэ кружыцца, пабольвае галава. Шчыміць, торгае рассечанае брыво. Місько. У Саўкаву леснічоўку траплялі і тыя, каго цар збіраўся загнаць.. у ваенныя казармы. Сярод іх быў і добры Язэпаў знаёмы — Пятрок, хлапец з рассечанаю шчакою з маёнтка пана Жардзецкага. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́льчата-рассе́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́льчата-рассе́чаны па́льчата-рассе́чаная па́льчата-рассе́чанае па́льчата-рассе́чаныя
Р. па́льчата-рассе́чанага па́льчата-рассе́чанай
па́льчата-рассе́чанае
па́льчата-рассе́чанага па́льчата-рассе́чаных
Д. па́льчата-рассе́чанаму па́льчата-рассе́чанай па́льчата-рассе́чанаму па́льчата-рассе́чаным
В. па́льчата-рассе́чаны (неадуш.)
па́льчата-рассе́чанага (адуш.)
па́льчата-рассе́чаную па́льчата-рассе́чанае па́льчата-рассе́чаныя (неадуш.)
па́льчата-рассе́чаных (адуш.)
Т. па́льчата-рассе́чаным па́льчата-рассе́чанай
па́льчата-рассе́чанаю
па́льчата-рассе́чаным па́льчата-рассе́чанымі
М. па́льчата-рассе́чаным па́льчата-рассе́чанай па́льчата-рассе́чаным па́льчата-рассе́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́рыста-рассе́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́рыста-рассе́чаны пе́рыста-рассе́чаная пе́рыста-рассе́чанае пе́рыста-рассе́чаныя
Р. пе́рыста-рассе́чанага пе́рыста-рассе́чанай
пе́рыста-рассе́чанае
пе́рыста-рассе́чанага пе́рыста-рассе́чаных
Д. пе́рыста-рассе́чанаму пе́рыста-рассе́чанай пе́рыста-рассе́чанаму пе́рыста-рассе́чаным
В. пе́рыста-рассе́чаны (неадуш.)
пе́рыста-рассе́чанага (адуш.)
пе́рыста-рассе́чаную пе́рыста-рассе́чанае пе́рыста-рассе́чаныя (неадуш.)
пе́рыста-рассе́чаных (адуш.)
Т. пе́рыста-рассе́чаным пе́рыста-рассе́чанай
пе́рыста-рассе́чанаю
пе́рыста-рассе́чаным пе́рыста-рассе́чанымі
М. пе́рыста-рассе́чаным пе́рыста-рассе́чанай пе́рыста-рассе́чаным пе́рыста-рассе́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разру́бленный рассе́чаны, мног. парассяка́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассечённый рассе́чаны, мног. парассяка́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскро́енный

1. раскро́ены;

2. рассе́чаны, раскаве́лены; см. раскрои́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Разатну́ць (разотну́ць) ’рассекчы адным узмахам’ (Нас.), расціна́ць ’рассякаць папалам’, разотну́тыйрассечаны напалову адным узмахам’ (Нас.). Ад раз- і тну́ць ’ударыць’, ’укусіць’, гл. цяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)