распу́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. распу́сніца распу́сніцы
Р. распу́сніцы распу́сніц
Д. распу́сніцы распу́сніцам
В. распу́сніцу распу́сніц
Т. распу́сніцай
распу́сніцаю		 распу́сніцамі
М. распу́сніцы распу́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распу́сніца ж.

1. распу́тница, развра́тница;

2. озорни́ца, баловни́ца, прока́зница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распу́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да распуснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто вядзе распуснае жыццё.

2. Свавольнік (разм.).

Мінулай ноччу нейкі р. патаптаў грады.

|| ж. распу́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. распу́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блудні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж. (уст.).

Жанчына лёгкіх паводзін, распусніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаба́льніца

‘распусніца, палюбоўніца’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. хаба́льніца хаба́льніцы
Р. хаба́льніцы хаба́льніц
Д. хаба́льніцы хаба́льніцам
В. хаба́льніцу хаба́льніц
Т. хаба́льніцай
хаба́льніцаю		 хаба́льніцамі
М. хаба́льніцы хаба́льніцах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блудни́ца распу́сніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распу́тница распу́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развра́тница распу́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

потаску́ха, потаску́шка (развратница) распу́сніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)