распужа́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
распужа́ю |
распужа́ем |
| 2-я ас. |
распужа́еш |
распужа́еце |
| 3-я ас. |
распужа́е |
распужа́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
распужа́ў |
распужа́лі |
| ж. |
распужа́ла |
| н. |
распужа́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
распужа́й |
распужа́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
распужа́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Тое, што і распудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расшуга́ть сов., прост. разагна́ць, распужа́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)