Ра́сла

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ра́сла
Р. Ра́сла
Д. Ра́слу
В. Ра́сла
Т. Ра́слам
М. Ра́сле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

люцэ́рнішча, -а, н.

Поле, дзе расла люцэрна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бульбя́нішча, -а, н.

Поле, на якім расла бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расці́

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расту́ расцё́м
2-я ас. расце́ш расцяце́
3-я ас. расце́ расту́ць
Прошлы час
м. ро́с раслі́
ж. расла́
н. расло́
Загадны лад
2-я ас. расці́ расці́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парасці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -расце́, -расту́ць; -ро́с, -расла́, -ло́; зак., чым.

Пакрыцца расліннасцю.

Акопы параслі травой.

П. мохам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падрасці́, -расту́, -расце́ш, -расце́; -расцём, -расцяце́, -расту́ць; падро́с, -расла́, -ло́; зак.

Трохі вырасці, стаць старэйшым.

Дрэўцы падраслі.

Дзяўчаткі за лета падраслі.

|| незак. падраста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Віко́ўя ’салома ад вікі’; ’ралля, дзе расла віка’ (КЭС, лаг.). Да віка (гл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ov‑ьje для абазначэння ’сцяблы і лісце’. Іншае значэнне ’ралля, дзе расла віка’ з’яўляецца другасным, пераносным. Параўн. таксама ві́каўе (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адрасці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сце́; -ро́с, -расла́, -ло́; зак.

Пра валасы, пазногці, расліны і пад.: вырасці зноў пасля таго, як было зрэзана, падстрыжана.

Валасы адраслі.

|| незак. адраста́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Кіёвачнік, кіёвашнік ’поле, дзе расла кукуруза’ (Яшк.), ’сцяблы кукурузы’ (Мат. Гом.). Гл. кіёўка 4.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прарасці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -це́; -ро́с, -расла́, -ло́; зак.

1. Выпусціць расток.

Агуркі прараслі.

2. Вырасці; праз што-н. прабіцца.

Трава прарасла праз жвір.

|| незак. прараста́ць, -а́е.

|| наз. прараста́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)