раскісле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раскісле́нне
Р. раскісле́ння
Д. раскісле́нню
В. раскісле́нне
Т. раскісле́ннем
М. раскісле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскісле́нне ср., хим. раскисле́ние;

р. ста́лі — раскисле́ние ста́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскісле́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскісляць — раскісліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскисле́ние хим. раскісле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскісля́льнік, ‑у, м.

Спец. Састаў, пры дапамозе якога робяць раскісленне металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)