раскірэ́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раскірэ́чваю раскірэ́чваем
2-я ас. раскірэ́чваеш раскірэ́чваеце
3-я ас. раскірэ́чвае раскірэ́чваюць
Прошлы час
м. раскірэ́чваў раскірэ́чвалі
ж. раскірэ́чвала
н. раскірэ́чвала
Загадны лад
2-я ас. раскірэ́чвай раскірэ́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час раскірэ́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскірэ́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскірэчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскірэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (разм.).

Шырока расставіць (ногі).

|| незак. раскірэ́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Кірэ́чыць ’раскірэчваць’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Гл. кірэка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кірэ́чыць

‘раскірэчваць (раскарачваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кірэ́чу кірэ́чым
2-я ас. кірэ́чыш кірэ́чыце
3-я ас. кірэ́чыць кірэ́чаць
Прошлы час
м. кірэ́чыў кірэ́чылі
ж. кірэ́чыла
н. кірэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. кірэ́ч кірэ́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кірэ́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)