раскі́нуты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раскі́нуты раскі́нутая раскі́нутае раскі́нутыя
Р. раскі́нутага раскі́нутай
раскі́нутае		 раскі́нутага раскі́нутых
Д. раскі́нутаму раскі́нутай раскі́нутаму раскі́нутым
В. раскі́нуты (неадуш.)
раскі́нутага (адуш.)		 раскі́нутую раскі́нутае раскі́нутыя (неадуш.)
раскі́нутых (адуш.)
Т. раскі́нутым раскі́нутай
раскі́нутаю		 раскі́нутым раскі́нутымі
М. раскі́нутым раскі́нутай раскі́нутым раскі́нутых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскі́нуты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раскі́нуты раскі́нутая раскі́нутае раскі́нутыя
Р. раскі́нутага раскі́нутай
раскі́нутае		 раскі́нутага раскі́нутых
Д. раскі́нутаму раскі́нутай раскі́нутаму раскі́нутым
В. раскі́нуты (неадуш.)
раскі́нутага (адуш.)		 раскі́нутую раскі́нутае раскі́нутыя (неадуш.)
раскі́нутых (адуш.)
Т. раскі́нутым раскі́нутай
раскі́нутаю		 раскі́нутым раскі́нутымі
М. раскі́нутым раскі́нутай раскі́нутым раскі́нутых

Кароткая форма: раскі́нута.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскі́нуты

1. в разн. знач. раски́нутый;

2. разбро́санный, пораски́данный;

1, 2 см. раскі́нуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскі́нуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбро́шенный разг. раскі́нуты, мног. параскіда́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскі́дзісты, -ая, -ае.

1. 3 шырока раскінутымі галінамі.

Р. дуб.

2. Раскінуты, размешчаны на вялікай прасторы.

Раскідзістая вёска.

|| наз. раскі́дзістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздо́льны, -ая, -ае.

1. Шырокі, прывольны, раскінуты на вялікай прасторы.

Раздольныя лугі.

2. перан. Свабодны, лёгкі.

Раздольнае жыццё.

|| наз. раздо́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раски́нутый

1. раскі́нуты, расста́ўлены;

2. разго́рнуты;

3. распасцёрты;

4. расста́ўлены;

5. перен. разго́рнуты; см. раски́нуть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскі́дзісты, ‑ая, ‑ае.

1. Шырока раскінуты ў бакі. Сядзібу .. [Казачэнкі] аздабляе старая бяроза з раскідзістым, як шацёр, голлем. Навуменка. Грозна схіліўшы свае раскідзістыя рогі, .. [алень] з сілай ударыў імі аб зямлю і кінуўся да ворагаў. В. Вольскі. // З шырока раскінутымі галінамі (пра дрэва, куст). Цьмяна чарнелі паблізу абрысы дрэў, высокіх, вастраверхіх, і нізкіх, раскідзістых, якія ціха, але неспакойна шумелі. Мележ.

2. Раскінуты, размешчаны на вялікай прасторы. Мястэчка відаць адсюль як на далоні, — вялікае, раскідзістае, яно цягнецца праз усю раўніну ад лесу да лесу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Прыгодны для ворыва, пасеву сельскагаспадарчых культур; на якім сеюць або пасеяны такія культуры. Дзе-нідзе паміж лясоў і зараснікаў былі раскінуты лапінкі ворнай зямлі. «Беларусь». // Які мае адносіны да ворыва. Ворны слой.

2. Прызначаны для ворыва. Верныя прылады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)