Verbum

анлайнавы слоўнік

раскупо́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскупо́рванне ср. раску́поривание, раску́порка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскупо́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскупорваць — раскупорыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскупо́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Адкрыць закупоранае.

Р. бутэльку.

|| незак. раскупо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раскупо́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскупо́рыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыцца; зак.

Раскрыцца (пра што-н. закупоранае).

|| незак. раскупо́рвацца, -аецца.

|| наз. раскупо́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раску́поривание

1. адтыка́нне, -ння ср., адкарко́ўванне, -ння ср.;

2. адтыка́нне, -ння ср., адшпунто́ўванне, -ння ср.;

3. раскупо́рванне, -ння ср.; см. раску́поривать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)