раско́лванне гл. раскалоць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раско́лванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
раско́лванне |
| Р. |
раско́лвання |
| Д. |
раско́лванню |
| В. |
раско́лванне |
| Т. |
раско́лваннем |
| М. |
раско́лванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раско́лванне ср. раска́лывание, раско́лка ж.; см. раско́лваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раско́лванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расколваць — раскалоць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.
1. гл. калоць².
2. перан., каго-што. Раз’яднаць, унёсшы рознагалоссі, супярэчнасці.
Р. групоўку.
|| незак. раско́лваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. раско́лванне, -я, н. і раско́л, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раска́лывание раско́лванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раско́лка ж., разг. раско́лванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Раске́піць ’расшчапіць’ (Касп.), раскяпі́ць ’раскалоць, расшчапіць’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Жд. 3, Юрч.), раскяпі́цца ’расшчапіцца’ (Касп.), раскёпка ’расшчапленне, расколванне’, сюды ж з метафарычным працягам семантычнага развіцця раскепіцца ’рассесціся’ (рагач., Наша Ніва, 2004, 16 крас.). Да ске́піць (гл.) са спрашчэннем падвойнага ‑с‑ на стыку прыстаўкі і кораня; гл. таксама скапа́ць. Параўн. рус. смал. раскепи́ть ’раскалоць (бервяно, дровы)’. Параўн. раскеп (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)