раскле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. раскле́йка
Р. раскле́йкі
Д. раскле́йцы
В. раскле́йку
Т. раскле́йкай
раскле́йкаю
М. раскле́йцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскле́йка ж. (действие) раскле́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскле́йка ж. (действие) раскле́йка, -кі ж., раскле́йванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскле́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расклейваць — расклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскле́іць, -кле́ю, -кле́іш, -кле́іць; -кле́ены; зак., што.

1. Разняць склееныя часткі чаго-н.

Р. канверт.

2. Наклеіць у многіх месцах.

Р. афішы.

|| незак. раскле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раскле́йванне, -я, н. і раскле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)