раска́янне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. раска́янне
Р. раска́яння
Д. раска́янню
В. раска́янне
Т. раска́яннем
М. раска́янні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раска́янне ср. раска́янне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раска́янне, ‑я, н.

Шкадаванне аб тым, што самім жа зроблена, усведамленне сваёй віны. [Люду] то грызла раскаянне за сваю паспешлівасць, то нават узнімалася злосць на Петрака. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́яцца, -ка́юся, -ка́ешся, -ка́ецца; -ка́йся; зак.

3 жалем пашкадаваць аб зробленым учынку, прызнаўшы яго памылковым або благім.

|| незак. раска́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Цяпер ён раскайваецца.

|| наз. раска́янне, -я, н.

Р. прыйшло позна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́янне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. каяцца; раскаянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́яние раска́янне, -ння ср.;

принести́ раска́яние пака́яцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́зні, -яя, -яе.

1. Пра час дня, года, перыяд развіцця чаго-н.: які набліжаецца да свайго канца, ужо праходзіць.

П. вечар.

Позняя восень.

2. Які затрымаўся з наступленнем, запознены.

П. прыход.

Сёлета вясна позняя.

Позняе раскаянне.

3. Які паяўляецца пасля ўсіх іншых.

Познія кветкі.

Познія гатункі яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Скру́ха ‘туга, маркота’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сцяшк., Др.-Падб.), ‘сум, раскаянне’ (Нас., Гарэц.), сукру́ха ‘тс’ (Нар. Гом.), скрух ‘смутак’ (Шн. 2), скрухлі́ва ‘сумна’ (Сцяшк. Сл.), сукру́шны ‘спачувальны’ (ТС). Ст.-бел. скруха ‘раскаянне; шкадаванне, жаль’ з 1577 г. < ст.-польск. skrucha (Булыка, Лекс. запазыч., 134). Аднакаранёвае з крух (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запазне́лы разг. по́здний; (несвоевременный) запозда́лый;

~лыя кве́ткі — по́здние цветы́;

~лае раска́янне — запозда́лое раска́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́зні по́здний; (несвоевременный) запозда́лый;

да ~няй но́чы — до по́здней но́чи;

~няе раска́янне — запозда́лое раска́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)