раскашава́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раскашу́ю |
раскашу́ем |
| 2-я ас. |
раскашу́еш |
раскашу́еце |
| 3-я ас. |
раскашу́е |
раскашу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
раскашава́ў |
раскашава́лі |
| ж. |
раскашава́ла |
| н. |
раскашава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
раскашу́й |
раскашу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
раскашу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раскашава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; незак.
Разм. Тое, што і раскашавацца. [Іван Іванавіч:] — Хто-хто, а я помню яшчэ, як хвастаў бізун па батрацкіх спінах, калі тут раскашаваў ненажэра Скірмунт. Даніленка. Раскашавала мокрая лаза, цяжкія, някошаныя травы на берагах дымелі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
роско́шествовать, роско́шничать несов. раскашава́ць, раскаша́цца, раскашава́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)