раскашава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раскашу́ю раскашу́ем
2-я ас. раскашу́еш раскашу́еце
3-я ас. раскашу́е раскашу́юць
Прошлы час
м. раскашава́ў раскашава́лі
ж. раскашава́ла
н. раскашава́ла
Загадны лад
2-я ас. раскашу́й раскашу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час раскашу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскашава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; незак.

Разм. Тое, што і раскашавацца. [Іван Іванавіч:] — Хто-хто, а я помню яшчэ, як хвастаў бізун па батрацкіх спінах, калі тут раскашаваў ненажэра Скірмунт. Даніленка. Раскашавала мокрая лаза, цяжкія, някошаныя травы на берагах дымелі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскашава́ць in Lúxus schwímmen* [lében]; éinen gróßen Áufwand tréiben*, ein luxuriöses [üppiges] Lében führen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

роско́шествовать, роско́шничать несов. раскашава́ць, раскаша́цца, раскашава́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)