раскара́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раскара́чваю раскара́чваем
2-я ас. раскара́чваеш раскара́чваеце
3-я ас. раскара́чвае раскара́чваюць
Прошлы час
м. раскара́чваў раскара́чвалі
ж. раскара́чвала
н. раскара́чвала
Загадны лад
2-я ас. раскара́чвай раскара́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час раскара́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскара́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскарачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кірэ́чыць

‘раскірэчваць (раскарачваць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кірэ́чу кірэ́чым
2-я ас. кірэ́чыш кірэ́чыце
3-я ас. кірэ́чыць кірэ́чаць
Прошлы час
м. кірэ́чыў кірэ́чылі
ж. кірэ́чыла
н. кірэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. кірэ́ч кірэ́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кірэ́чачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)