рапарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што (разм.).

Папраўляць, рамантаваць.

Р. абутак.

|| наз. рапарава́нне, -я, н. і рапара́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рапарава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рапару́ю рапару́ем
2-я ас. рапару́еш рапару́еце
3-я ас. рапару́е рапару́юць
Прошлы час
м. рапарава́ў рапарава́лі
ж. рапарава́ла
н. рапарава́ла
Загадны лад
2-я ас. рапару́й рапару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час рапару́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рапарава́ць несов., разг. чини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рапарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Разм. Папраўляць, рамантаваць. Рапараваць абутак. □ Павэлак Крутаножка быў у падпавеці, .. трымаў у руках сталяр спі аловак — рапараваў развалкі. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рапарава́ць ’папраўляць, рамантаваць’ (ТСБМ, Сержп. Казкі), рэпарава́ць ’тс’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. reperować ’тс’ (< лац. reparo ’аднавіць, удасканаліць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рапарава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапара́цыя, ‑і, ж.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ракірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Тое, што і ракіравацца. Рапараваць у розныя бакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)