рапарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак., што (разм.).

Папраўляць, рамантаваць.

Р. абутак.

|| наз. рапарава́нне, -я, н. і рапара́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рапарава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рапару́ю рапару́ем
2-я ас. рапару́еш рапару́еце
3-я ас. рапару́е рапару́юць
Прошлы час
м. рапарава́ў рапарава́лі
ж. рапарава́ла
н. рапарава́ла
Загадны лад
2-я ас. рапару́й рапару́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час рапару́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рапарава́ць несов., разг. чини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рапарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Разм. Папраўляць, рамантаваць. Рапараваць абутак. □ Павэлак Крутаножка быў у падпавеці, .. трымаў у руках сталяр спі аловак — рапараваў развалкі. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапарава́ць разм. (папраўляць) áusbessern vt; flícken vt (лапіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рапарава́ць

(польск. reparować, ад лац. reparare)

разм. папраўляць, рамантаваць (напр. р. абутак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рапарава́ць ’папраўляць, рамантаваць’ (ТСБМ, Сержп. Казкі), рэпарава́ць ’тс’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. reperować ’тс’ (< лац. reparo ’аднавіць, удасканаліць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рапарава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рапарава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рапараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)