ранцье́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. ранцье́ ранцье́
Р. ранцье́ ранцье́
Д. ранцье́ ранцье́
В. ранцье́ ранцье́
Т. ранцье́ ранцье́
М. ранцье́ ранцье́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ранцье́, нескл., м.

Чалавек, які жыве на рэнту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ранцье́ нескл., м. рантье́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ранцье́, нескл., м.

У буржуазным грамадстве — той, хто жыве на працэнты з аддадзенага ў пазыку капіталу, з даходаў ад акцый, аблігацый і пад.

[Фр. rentier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рантье́ ранцье́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)