ранцье́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. ранцье́ ранцье́
Р. ранцье́ ранцье́
Д. ранцье́ ранцье́
В. ранцье́ ранцье́
Т. ранцье́ ранцье́
М. ранцье́ ранцье́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ранцье́, нескл., м.

Чалавек, які жыве на рэнту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ранцье́ нескл., м. рантье́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ранцье́, нескл., м.

У буржуазным грамадстве — той, хто жыве на працэнты з аддадзенага ў пазыку капіталу, з даходаў ад акцый, аблігацый і пад.

[Фр. rentier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ранцье

т. 13, с. 307

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ранцье́ м нескл гіст Rentier [rɛn´tje:] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рантье́ ранцье́ нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rentier

м. ранцье

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Réntner

m -s, -

1) пенсіяне́р

2) ранцье́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Réntier

I

n -s, -e паўно́чны але́нь

II

[-txe]

m -s, -s ранцье́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)