ра́ннем

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ра́ннем - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ра́нне
Р. ра́ння
Д. ра́нню
В. ра́нне
Т. ра́ннем
М. ра́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пастушы́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пастухоўскі. Выйшаў раннем за ваколіцу, і пацягнула мяне ў недалёкі лясок, пад раку, у тыя мясціны, дзе некалі праходзіла маё пастушынае маленства. Кулакоўскі. Недзе гамоніць дарога, Недзе грымяць масты. І пастушынага рога Просіцца ў сэрца матыў. Камейша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вако́ліца, ‑ы, ж.

1. Ускраіна населенага пункта. [Бацька:] — Вазьму я цябе за руку, выведу за нашу ваколіцу ды пакажу той шлях, якім ты пойдзеш. Каваль. Выйшаў раннем за ваколіцу, і пацягнула мяне ў недалёкі лясок, пад раку, у тыя мясціны, дзе некалі праходзіла маё пастушынае маленства. Кулакоўскі.

2. Тое, што размешчана вакол населенага пункта; наваколле. За Лядамі — Ямнае, Градкі,.. Зарэчча — бліжэйшыя вёскі ваколіцы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзьму́ць, ‑му, ‑меш, ‑ме; ‑мём, ‑мяце; зак.

1. Пачаць дзьмуць. З лесу падзьмуў свежы ветрык. Бядуля. З раніцы захмарылася, падзьмуў моцны вецер. Лось. / у безас. ужыв. Ад ракі падзьмула халадком. Бяганская. І падзьмула свежым раннем, Лугам, соснамі, жыццём! Агняцвет.

2. Дзьмуць некаторы час. [Прыстром] узяў на далонь камяк зямлі, памяў яго, падкінуў угору, нават падзьмуў на яго. Шынклер. — Што, што? — яна падзьмула ў трубку, патрэсла яе, зноў прыклала да вуха. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

век (род. ве́ку) м.

1. в разн. знач. век;

у двацца́тым ве́ку — в двадца́том ве́ке;

сярэ́днія вякі́ — ист. сре́дние века́;

каме́нны в. — археол. ка́менный век;

бро́нзавы в. — археол. бро́нзовый век;

жале́зны в. — археол. желе́зный век;

каро́ткі в. — коро́ткая жизнь;

будава́ць на вякі́ — стро́ить на века́;

в. не ба́чыліся — век не ви́делись;

в. тэ́хнікі — век те́хники;

касмі́чны в. — косми́ческий век;

2. во́зраст;

у малады́м ве́ку — в ра́ннем во́зрасте;

3. в знач. нареч., разг. ввек;

◊ ад сёння і да ве́ку — отны́не и наве́ки;

век ве́ку пада́сць — изно́су не бу́дет;

да ве́ку — до конца́ жи́зни;

в. цэ́лы — ве́ки ве́чные, це́лая ве́чность;

в.-вяко́м — а) ве́чно, испоко́н ве́ка; б) никогда́;

в. не забу́ду — ввек не забу́ду;

залаты́ в. — золото́й век;

на маі́м вяку́ — на моём веку́;

на ве́кі ве́чныя — на ве́ки ве́чные; на ве́ки веко́в;

дажы́ць да ве́ку — дожи́ть свой век;

спако́н ве́ку — от ве́ка, испоко́н (споко́н) ве́ка (ве́ку, веко́в);

у глыбіню́ вяко́ў — в глубь веко́в; в глубь исто́рии;

в. векава́ць — век корота́ть;

з ве́ку ў в. — из ве́ка в век;

в. жыві́ — в. вучы́ся — посл. век живи́ — век учи́сь;

чарвяку́ на вяку́ — погов. в ко́и-то ве́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)