рандэву́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. рандэву́ рандэву́
Р. рандэву́ рандэву́
Д. рандэву́ рандэву́
В. рандэву́ рандэву́
Т. рандэву́ рандэву́
М. рандэву́ рандэву́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рандэву́ нескл., ср., разг., в разн. знач. рандеву́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рандэву́, нескл., н.

1. Разм. уст. Раней дамоўленае спатканне (пераважна любоўнае).

2. Спец. Дамоўленая сустрэча асобных караблёў або злучэнняў караблёў, а таксама месца такой сустрэчы.

[Фр. render-vous — з’явіцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рандеву́ разг., уст. рандэву́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)