рамані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рамані́ст рамані́сты
Р. рамані́ста рамані́стаў
Д. рамані́сту рамані́стам
В. рамані́ста рамані́стаў
Т. рамані́стам рамані́стамі
М. рамані́сце рамані́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рамані́ст¹, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьменнік, аўтар раманаў¹.

|| ж. рамані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рамані́ст², -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Вучоны, спецыяліст па раманістыцы².

|| ж. рамані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рамані́ст I м. (автор романов) романи́ст

рамані́ст II м. (специалист по романской филологии) романи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамані́ст ​1, ‑а, М ‑сце, м.

Пісьменнік, аўтар раманаў. Раман «Вайна пад стрэхамі» сведчыць аб высокім майстэрстве маладога раманіста. Дзюбайла.

рамані́ст ​2, ‑а, М ‑сце, м.

1. Спецыяліст па раманістыцы ​2.

2. Юрыст, спецыяліст па рымскаму праву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рамані́стка ​1, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да раманіст ​1.

рамані́стка ​2, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да раманіст ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

романи́ст​I (автор романа) рамані́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

романи́ст​II (специалист по романской филологии) рамані́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маста́к, ‑а, м.

1. Творчы работнік у галіне выяўленчага мастацтва (жывапісец, графік, скульптар). Мастак-дэкаратар. Мастак-карыкатурыст. □ Пакуль мастак піша партрэт Роліча, я размаўляю з старым рыбаком. В. Вольскі.

2. Чалавек, які творыць у галіне мастацтва, літаратуры. Мастак слова. □ Чорны — раманіст-эпік, мастак-мысліцель, мастак-інтэлектуаліст. Для яго адным з важнейшых прынцыпаў быў прынцып гістарызму. Дзюбайла.

3. Пра таго, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой‑н. справе. [Сушылаў] не толькі ўмеў паляваць і рыбачыць, але і гатаваць быў мастак. Шамякін. [Глеб:] — Гаварыць ты не мастак, гэта я ведаю, а думаць над сваім жыцыём кожны павінен. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)