Verbum

анлайнавы слоўнік

рамані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рамані́ст¹, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьменнік, аўтар раманаў¹.

|| ж. рамані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рамані́ст², -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Вучоны, спецыяліст па раманістыцы².

|| ж. рамані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рамані́ст I м. (автор романов) романи́ст

рамані́ст II м. (специалист по романской филологии) романи́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамані́ст ¹, ‑а, М ‑сце, м.

Пісьменнік, аўтар раманаў. Раман «Вайна пад стрэхамі» сведчыць аб высокім майстэрстве маладога раманіста. Дзюбайла.

рамані́ст ², ‑а, М ‑сце, м.

1. Спецыяліст па раманістыцы ².

2. Юрыст, спецыяліст па рымскаму праву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рамані́ст^II м. (філолаг) Romaníst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рамані́ст^I м. (пісьменнік) Románschriftsteller m -s, -, Romancier [romã´sĭe:] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рамані́ст¹

(фр. romaniste)

пісьменнік, які працуе ў жанры рамана.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рамані́ст²

(ад лац. romanus = рымскі)

1) спецыяліст па мовах і літаратурах раманскіх народаў;

2) юрыст, спецыяліст па рымскаму праву.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

novelist [ˈnɒvəlɪst] n. (пісьме́ннік-)рамані́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)