раку́шачнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. раку́шачнік
Р. раку́шачніку
Д. раку́шачніку
В. раку́шачнік
Т. раку́шачнікам
М. раку́шачніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раку́шачнік, -ку м., геол. раку́шечник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раку́шачнік, ‑у, м.

Порыстая карбанатная горная парода, якая складаецца з ракавін марскіх жывёл, змацаваных вапняковым ілам. Птушкі клалі .. [яйкі] проста на гарачы ракушачнік. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раку́шечник геол. раку́шачнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раку́шнік, ‑у, м.

Тое, што і ракушачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)