раз’язны́ гл. раз’езд, раз’язджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз’язны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раз’язны́ раз’язна́я раз’язно́е раз’язны́я
Р. раз’язно́га раз’язно́й
раз’язно́е		 раз’язно́га раз’язны́х
Д. раз’язно́му раз’язно́й раз’язно́му раз’язны́м
В. раз’язны́ (неадуш.)
раз’язно́га (адуш.)		 раз’язну́ю раз’язно́е раз’язны́я (неадуш.)
раз’язны́х (адуш.)
Т. раз’язны́м раз’язно́й
раз’язно́ю		 раз’язны́м раз’язны́мі
М. раз’язны́м раз’язно́й раз’язны́м раз’язны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раз’язны́ разъездно́й;

р. аге́нт — разъездно́й аге́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раз’язны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да раз’езду, прызначаны для раз’ездаў. Раз’язны пуць. Раз’язны конь.

2. Які павінен пастаянна раз’язджаць з месца на месца па службе. Раз’язны карэспандэнт. Раз’язны механік. Раз’язная аўтакрама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’язджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Многа і часта ездзіць з месца на месца.

Р. па краіне.

|| прым. раз’язны́, -а́я, -о́е.

Р. агент.

Р. карэспандэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз’е́зд, -у і -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. -у, гл. раз’ехацца.

2. -у, звычайна мн. Паездкі ў розныя месцы.

Ён месяцамі бывае ў раз’ездах.

3. -а. Невялікае кавалерыйскае падраздзяленне, якое накіроўваецца для разведкі, аховы, сувязі ва ўмовах ваенных дзеянняў.

Кавалерыйскі р.

4. -а. Раздваенне аднакалейнага чыгуначнага пуці.

Цягнік спыніўся на раз’ездзе.

|| прым. раз’язны́, -а́я, -о́е (да 2 і 4 знач.).

Р. конь.

Р. пуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разъездно́й в разн. знач. раз’язны́;

разъездно́й аге́нт раз’язны́ аге́нт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коміваяжо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Раз’язны гандлёвы агент якой-н. прыватнай фірмы.

|| прым. коміваяжо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коміваяжо́р, ‑а, м.

Раз’язны гандлёвы агент фірмы ў капіталістычных краінах, які заключае гандлёвыя пагадненні і мае пры сабе ўзоры тавару, прэйскуранты, каталогі і пад.

[Фр. commis voyageur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)