разьбо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разьбо́вы |
разьбо́вая |
разьбо́вае |
разьбо́выя |
| Р. |
разьбо́вага |
разьбо́вай
разьбо́вае |
разьбо́вага |
разьбо́вых |
| Д. |
разьбо́ваму |
разьбо́вай |
разьбо́ваму |
разьбо́вым |
| В. |
разьбо́вы (неадуш.)
разьбо́вага (адуш.) |
разьбо́вую |
разьбо́вае |
разьбо́выя (неадуш.)
разьбо́вых (адуш.) |
| Т. |
разьбо́вым |
разьбо́вай
разьбо́ваю |
разьбо́вым |
разьбо́вымі |
| М. |
разьбо́вым |
разьбо́вай |
разьбо́вым |
разьбо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разьба́, -ы́, ж.
1. гл. рэзаць.
2. Узор, малюнак, выразаны на цвёрдых матэрыялах.
Р. па дрэве.
Мастацкая р.
3. Вінтавая нарэзка.
|| прым. разьбя́рны, -ая, -ае і разьбо́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).
Разьбярны інструмент.
Разьбовае кальцо.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разьбо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да разьбы (у 3 знач.), які мае разьбу, нарэзку. Разьбовае кальцо.
2. Які служыць для нарэзкі разьбы. Разьбовы разец. // Прызначаны для вымярэння, праверкі разьбы. Разьбовы калібр. Разьбовы мікрометр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)