разьбовае злучэнне

т. 13, с. 269

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разьбо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разьбо́вы разьбо́вая разьбо́вае разьбо́выя
Р. разьбо́вага разьбо́вай
разьбо́вае
разьбо́вага разьбо́вых
Д. разьбо́ваму разьбо́вай разьбо́ваму разьбо́вым
В. разьбо́вы (неадуш.)
разьбо́вага (адуш.)
разьбо́вую разьбо́вае разьбо́выя (неадуш.)
разьбо́вых (адуш.)
Т. разьбо́вым разьбо́вай
разьбо́ваю
разьбо́вым разьбо́вымі
М. разьбо́вым разьбо́вай разьбо́вым разьбо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разьба́, -ы́, ж.

1. гл. рэзаць.

2. Узор, малюнак, выразаны на цвёрдых матэрыялах.

Р. па дрэве.

Мастацкая р.

3. Вінтавая нарэзка.

|| прым. разьбя́рны, -ая, -ае і разьбо́вы, -ая, -ае (да 3 знач.).

Разьбярны інструмент.

Разьбовае кальцо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разьбо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да разьбы (у 3 знач.), які мае разьбу, нарэзку. Разьбовае кальцо.

2. Які служыць для нарэзкі разьбы. Разьбовы разец. // Прызначаны для вымярэння, праверкі разьбы. Разьбовы калібр. Разьбовы мікрометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)