разумо́ва
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| разумо́ва |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разумо́ва нареч.
1. у́мственно;
2. умозри́тельно;
3. мы́сленно;
1-3 см. разумо́вы 1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разумо́ва-валявы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разумо́ва-валявы́ |
разумо́ва-валява́я |
разумо́ва-валяво́е |
разумо́ва-валявы́я |
| Р. |
разумо́ва-валяво́га |
разумо́ва-валяво́й
разумо́ва-валяво́е |
разумо́ва-валяво́га |
разумо́ва-валявы́х |
| Д. |
разумо́ва-валяво́му |
разумо́ва-валяво́й |
разумо́ва-валяво́му |
разумо́ва-валявы́м |
| В. |
разумо́ва-валявы́ (неадуш.)
разумо́ва-валяво́га (адуш.) |
разумо́ва-валяву́ю |
разумо́ва-валяво́е |
разумо́ва-валявы́я (неадуш.)
разумо́ва-валявы́х (адуш.) |
| Т. |
разумо́ва-валявы́м |
разумо́ва-валяво́й
разумо́ва-валяво́ю |
разумо́ва-валявы́м |
разумо́ва-валявы́мі |
| М. |
разумо́ва-валявы́м |
разумо́ва-валяво́й |
разумо́ва-валявы́м |
разумо́ва-валявы́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
у́мственно нареч. разумо́ва;
у́мственно отста́лый разумо́ва адста́лы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тупагало́вы, -ая, -ае (разм.).
Тупы, разумова абмежаваны, някемлівы.
|| наз. тупагало́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэбі́льны, ‑ая, ‑ае.
Псіхічна непаўнацэнны, разумова адсталы па прыродзе. Дэбільнае дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ідыёт, -а, М -ёце, мн. -ы, -аў, м.
1. Разумова адсталы, недаразвіты ад нараджэння чалавек.
2. Дурань, тупіца (разм., лаянк.).
|| ж. ідыётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крэці́н, ‑а, м.
1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).
2. Лаянк. Пра тупога, разумова абмежаванай чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крэці́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).
2. Пра разумова абмежаванага, тупога чалавека (лаянк.).
|| ж. крэці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. крэці́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бо́ўдзіла, ‑а, н.
Разм. пагард. Пра чалавека разумова адсталага; недарэка. Стаю, як боўдзіла якое, не ведаючы, што казаць і што рабіць. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)